Matteo Renzi, de vernieuwer van Italië
Matteo Renzi (40) is de jongste premier ooit, van het jongste en meest vrouwelijke Italiaanse kabinet ooit (50 procent is vrouw). De partij van de vernieuwende sociaal-democraat loopt nog steeds voorop in de peilingen en Italië herstelt zich. Het land heeft eindelijk een sterke leider, die onlangs zege vierde met een nieuwe kieswet. Ondanks alle problemen, blijft Renzi fanatiek.
'Laatste kans'
In 2012, twee jaar vóór de nationale verkiezingen in Italië, staat op een podium in Florence de burgemeester te prediken dat het tijd is "onze huidige leiders naar de sloop te brengen." Maar weinigen buiten Florence hebben dan nog gehoord van deze frisse 'coming man' van links, Matteo Renzi.
"Laatste kans voor Italië", schrijft de Italiaanse krant La Stampa op 23 februari 2014, de dag nadat Renzi is verkozen tot premier. In de vlotte jonge politicus wordt niet direct de messias van de Italiaanse politiek gezien - er is ook cynisme, zeker bij de grote vakbonden en de vergrijsde politiek, die hun positie in gevaar zien komen. Maar de Italianen snakken naar verandering en kiezen voor de nieuwe wind, die Renzi hen belooft.
Hervormingen
Minder bureaucratie, een betere kieswet, een flexibele arbeidsmarkt en lagere belastingen - allemaal het liefst binnen een half jaar.
De hervormingen zijn dan niet zo snel van kracht gegaan als beloofd, maar de eerste effecten van een flexibelere arbeidsmarkt zorgen, in combinatie met een goedkope euro en een lage olieprijs, eindelijk voor enig economisch herstel. Daarnaast is Rome gered van een faillissement, is er een nieuwe kieswet en staan de Sociaal Democraten er goed voor in de peilingen voor de regionale verkiezingen van eind mei. Ondanks bezuinigingen, gaat Italië langzaam vooruit.
Ontvlambaar
Renzi is impulsief en fel van karakter, een werkwijze die niet bij iedereen geliefd is. Een partijgenoot zei anoniem in NRC Handelsblad dat Renzi "elk uur een lumineus idee heeft dat wij stante pede moeten uitvoeren." Renzi krijgt het verwijt vaker te communiceren via social media, dan dat hij met adviseurs overlegt. Brussel gebruikt zelfs de term 'renzimania', sinds Renzi onaangekondigd met een 'Europees' hervormingsplan voor het Europese Stabiliteitspact kwam aanzetten. Na irratie en weinig gehoor, noemde Renzi Eurocommisaris Kallas ook nog eens 'bijziend' en zijn argumenten 'irrelevant.'
Duitse vriend
Maar ondanks zijn eigenaardigheden heeft Renzi binnen de EU nog steeds een betere reputatie dan een van zijn beruchtste voorgangers, Silvio Berlusconi. Die kwam zijn afspraken niet na en zei dat de Duitse Bondskanselier "een onneukbare dikke kont" heeft. Daar was ze niet erg van gecharmeerd.
Renzie schijnt persoonlijk goed te kunnen opschieten met Angela Merkel die van hem wel gecharmeerd is. Doorslaggevend was zijn complimentje over haar jasje, nadat hij zichzelf in verlegenheid had gebracht door tegen haar uit te varen bij een meningsverschil.
Duitsland mag Renzi wel. Minister van Buitenlandse Zaken, Frank-Walter Steinmeier, prees in de Italiaanse krant La Stampa bijvoorbeeld "de moedige hervormingsagenda" van Renzi.
En zelfs de zoon van Silvio Berlusconi heeft toegegeven Renzi (na zijn eigen vader) "de best communicerende politicus van Italië" te vinden.
Nieuwe hoofdbreker
Maar de problemen blijven zich aandienen. De overheid moet nu bijvoorbeeld 14 miljoen euro terugbetalen aan Italiaanse gepensioeneerden, door een fout in 2011. Toen zou er, door geen inflatiecorrectie meer toe passen op pensioenen, meer geld overblijven voor de staatskas. Onrechtvaardig, zegt het constitutionele hof nu. Renzi heeft belooft het terug te betalen. Of het Renzi politiek gezien de kop gaat kosten, is onduidelijk. Zijn ervaren minister van Financiën werkt aan een plan. Opgeven ligt in ieder geval niet in Renzi's aard, daarvoor is hij te fanatiek. Bovendien zou nóg een kabinetsval Italië de kop kosten. Italië heeft immers geen geschiktere kandidaat voor het premierschap.
